«Կարևոր է՝ ինչպես կներկայացվի իմ կազմակերպությունը, որտեղ աշխատում եմ, ինչպես նաև իմ երկիրը։ Յուրաքանչյուր տարի փորձում եմ ավելի բազմաբովանդակ, հետաքրքիր, հարստացնող, մասնագիտական երթուղիներ մշակել և իրագործել, մոտիկից ճանաչել տալ Հայաստանի ամենակարևոր արժեքը՝ մարդուն։ Իմ կարևորագույն նպատակներից է, որ յուրաքանչյուր զբոսաշրջիկ մեկնելիս ասի՝ կտեսնվենք կրկին մոտ ապագայում, ես կվերադառնամ։»,- նշում է Ազնիվը:

Հիմնադրամի աշխատաոճում գնահատում է ազատ ստեղծագործելու, փնտրելու, ներկայացնելու, ինքնակատարելագործվելու համար տրվող հնարավորությունը։ Իսկ աշխատանքից դուրս սիրելի զբաղմունքի ընտրությունը կախված է եղանակից, տրամադրությունից և, իհարկե, ունեցած ժամանակից՝ ընթերցանություն, երաժշտություն, պար, ճամփորդել, նոր բան սովորել, սպորտ․․․

Երևանում հաստատվելուց հետո մասնալցել է «ԿԱԶԱ»-ի՝ զբոսավարների պատրաստման դասընթացին, որպես հիմնադրամի կամավոր աջակցել տեղահանված արաբախոս ընտանիքի ինտեգրմանը Հայաստանում: Իսկ 2015.թ.-ից իրականացնում է Երևանում հիմնադրամի հյուրատան պատասխանատուի գործառույթները:

«Բնաւ չէի ծրագրած Հայաստան աշխատելու գալ, բայց առաջին օրէն սկսեալ, երբ «ԿԱԶԱն»-ն դարձաւ աշխատանքիս վայրը, արդէն ուրախութիւնս անսահման էր, եւ որքան պարկեշտ ու նուիրեալ ըլլանք գործին փոխադարձաբար՝ գործն ալ մեզի կը պարգեւատրէ, նամանաւանդ որ կ՛աշխատիմ այսպիսի մարդասիրական հիմնադրամի մը մէջ, որոնք կը հետեւին գործին, ամենափոքր հարցերէն սկսեալ, մանրակրկիտ բծախնդրութեամբ»,- նշում է Մելվինը:

Հալեպում ազատ ժամանակ սիրում էր ընթերցել, թենիս խաղալ, երգում էր երգչախմբում, սակայն Երևանում սիրելի հոբբիներով զբաղվել դեռևս այնքան էլ չի հասցնում:

Իր աշխատանքը «ձգտում է կատարել մշտապես բարձր տրամադրությամբ, նրանում կարևոր է համարում ամեն մանրուք: Իսկ փոխարենը ստանում է երիտասարդ մնալու հնարավորություն:»,- անկեղծանում է տիկին Հասմիկը:

Հենց այդ՝ մինչև վերջ անկեղծ մնալու հնարավորությունն էլ նա գնահատում է «ԿԱԶԱ»-ի աշխատաոճում: Դե իսկ հանգստյան ժամերին սիրում է ֆիլմեր դիտել, հոգևոր գրքեր ու հոդվածներ կարդալ և մասնակցել պատարագի, հատկապես՝ Մայր տաճարում: